(Fragment)
Fatkeq i varfër për mend e për zemër,
në varr do jetë ai që që mbi tokë,
e mbajti për funksion estetik atë kokë,
mëndja e tredhur që kurrë nuk sheh ëndërr,
çdo punë e ndërmarrje, për atë është e kotë.
Mjer i dobti që qan e bën zakon vajtimin;
Fati ndihmon gjithmonë atë më trimin.
S’mjafton të jesh i fundit për të qënë i pari,
shpirti i pastër është një lloj hambari;
sa më shumë të dhurosh, aq më shumë mbushet ploi
Meskinët e koprracët s’e kuptojnë dot.
I lumtur kush nuk qëndron kryenec.
Lum kush fal të tjerët dhe veten e tija
s’e bren pendimi si mac tek mushkrija.
Bekuar i urti që la çdo që pa.
Në paqe ata që s’kanë uri drejtësije.
Esenca nesër do jetë siç qe dje;
përpjekja është zjarri i lodrës së fatit.
Kurrë nuk do të zbulohen ligjet e natyrës.
Të lumtur ata që proktisën mëshirën
mirësia është lëndë për mirëbërësi
kurrë në pritjen e lartë të çmimit.
Të lumtur ata më zemër të pastër
e liga u rri larg, e mira u rri afër.
Mos urre armikun, sado të jetë i ashpër,
se po urreve, u bëre rob i tija
nuk do jetë kurrë e mirë urrejtja.
Vetëm paqja e shpirtit me virtytet e tija
është ëmbëlsira tek jeta e tek vdekja.
Mos ekzagjero kultin e diturise,
Mos perveteso kultin e se Vertetes.
Kurre s’pat shenjtor qe s’gaboi nje dite.
Kurre s’pat profet qe qe i zoti i jetes.
Keshtu foli Konfuci kur e ndjeu agonine
me nje tube fantazmash qe vizitonin shtepine.
Largoi nxenesit, mbylli gojen dhe syne.
Nje dore nga qielli, nje dore nga dheu
sikur flet me dike, qe borxhin ia ktheu,
sikur porositete fantazmen qe ta priste,
te kish pak durim sa t’i ndiqte t’i niste.
Idealet qiellore qe zemra i shpertheu…