Na jemi ata që s’deshëm të jemi
as deshëm të vimë, as duam të vemi,
as që e dimë, kur dhe ku do qëndrojmë.
Pyesim, s’e gjejmë cili është qëllimi;
udhëtarë të humbur si shpendë arratije;
diçka që s’e dimë, dicka që kërkojmë
në shkreti, në dete, në pyje
pa itinerar, as traguard përfundimi.
Na jemi koha që ndryshohemi dhe ndryshojmë
trajtat dhe ngjyrat nëpërmjet ethurisë:
Na s’dimë se pse qajmë e këndojmë
sic duan shpresat; nënat e mërzisë:
kur pas ironisë, ikin fluturojnë:
Siç na zë gjumi, aperitivi i vdekjes
siç na thonë ëndrrat, nuset e përpjekjes
në këtë tunel prej sëre e thëngjilli.
Qorra, nuk shohim që gurët e ycit
i luan një dorë e mbëshehur dhe kycit;
ia mbylli panxhat që kur nisëm udhëtimin.
Çmendëri aventure, komedi e vdekjes,
aktore somnambule ne drame te perpjekjes,
surprize: fillimi; surprize: mbarimi.